Pierwszego dnia zapytałem moich uczniów, co według nich powinni osiągnąć fikcję, dlaczego należy w ogóle zawracać sobie głowę czytaniem fikcji. To był dziwny sposób na rozpoczęcie, ale udało mi się zwrócić ich uwagę. Wyjaśniłem, że w trakcie semestru przeczytamy i omówimy wielu różnych autorów, ale jedną z tych, którzy wszyscy ci autorzy mieli, była ich wywrotność.
(That first day I asked my students what they thought fiction should accomplish, why one should bother to read fiction at all. It was an odd way to start, but I did succeed in getting their attention. I explained that we would in the course of the semester read and discuss many different authors, but that one thing these authors all had in common was their subversiveness.)
Na początku swojego kursu Azar Nafisi zaangażowała swoich uczniów, prosząc ich o rozważenie celu fikcji i powodów jej przeczytania. To niekonwencjonalne wprowadzenie skutecznie schwytało ich zainteresowanie, co skłoniło głębokie refleksję nad wartością literatury. Nafisi podkreślił, że przez cały semestr bada różnych autorów, którzy dzielili wspólną cechę: ich zdolność do kwestionowania norm społecznych i prowokacji.
Koncentrując się na wywrotowej naturze literatury, Nafisi miał na celu podkreślenie, w jaki sposób te prace mogą zainspirować krytyczne myślenie i rozwój osobisty. Takie podejście przygotowało scenę do znaczącej eksploracji fikcji, zachęcając swoich uczniów do doceniania jej mocy poza zwykłym opowiadaniem historii i do rozpoznania jej roli w kwestionowaniu i kształtowaniu otaczającego ich świata.