Klasa poszła dobrze, a te, które stały się łatwiejsze. Byłem entuzjastyczny, naiwny i idealistyczny i zakochałem się w moich książkach.
(The class went all right, and the ones after became easier. I was enthusiastic, naive and idealistic, and I was in love with my books.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad swoimi doświadczeniami nauczania literatury w Iranie, podkreślając początkowe wyzwania, które stopniowo stały się łatwiejsze do opanowania z czasem. Jej pasja do książek i literatury podsyca jej entuzjazm i kształtuje jej perspektywy, co pozostaje optymistyczne pomimo otaczających trudności.
Naiwne i idealistyczne podejście Nafisi podkreśla jej głęboką miłość do literatury i jej moc inspirowania. Poprzez swoją narrację ilustruje, w jaki sposób książki służyły jako schronienie i źródło nadziei w czasach zawirowań politycznych, pokazując głęboki wpływ czytania zarówno na osobiste, jak i zbiorowe doświadczenia.