Zdesperowana prawda historii Lolity nie jest gwałtem dwunastoletniego przez brudnego starego człowieka, ale konfiskata życia jednej osoby przez drugą.
(The desperate truth of Lolita's story is not the rape of a twelve-year-old by a dirty old man but the confiscation of one individual's life by another.)
Narracja „Lolita” wykracza poza szokujące elementy jego fabuły, podkreślając głębszą tragedię: całkowite przejęcie istnienia osoby przez drugą. W tym kontekście wiktymizacja młodej dziewczyny oznacza coś więcej niż tylko jej znęcanie się; Odzwierciedla szerszy temat życia od osób pozbawionych osób, pozostawiając je bezsilne i kontrolowane przez innych. Ta perspektywa zachęca do krytycznego badania dynamiki władzy i manipulacji obecnej w relacjach.
Azar Nafisi w swoim wspomnieniu „Czytanie Lolity w Teheranie” podkreśla, że historia służy jako komentarz na temat utraty agencji, przed którymi stoją osoby w opresyjnych okolicznościach. Kwestionuje czytelnikom rozważanie implikacji takiego konfiskaty na tożsamość osobistą i wolność. Ostatecznie podstawowe przesłanie jest głęboką i niepokojącą prawdą o tym, jak działania jednej osoby mogą nieodwołale zmienić życie innej osoby.