Wydaje się, że metody propagandy pokojowej, których celem jest ustanowienie doktryny pokoju za pomocą argumentów i tworzenia nastrojów sprzyjających pokojowi w ogóle, nie docierają do źródeł ludzkiego działania i nie radzą sobie z przyczynami postępowania, które starają się zmienić.
(The methods of peace propaganda which aim at establishing peace doctrine by argument and by creating a feeling favorable to peace in general seem to fall short of reaching the springs of human action and of dealing with the causes of the conduct which they seek to modify.)
Cytat ten podkreśla ograniczenia zwykłego promowania pokoju poprzez racjonalną argumentację i emocjonalne oddziaływanie. Prawdziwy pokój wymaga zajęcia się podstawowymi przyczynami konfliktu – czynnikami społecznymi, gospodarczymi i psychologicznymi – a nie poleganiem wyłącznie na dyskursie perswazyjnym. Wysiłki na rzecz umocnienia pokoju muszą obejmować zrozumienie powierzchownych uczuć i przekształcenie podstawowych motywacji kierujących ludzkim zachowaniem. Bez zajęcia się tymi pierwotnymi przyczynami inicjatywy pokojowe mogą pozostać powierzchowne i nieskuteczne, ponieważ nie zmieniają głównych czynników powodujących nieporozumienia i przemoc.
