Cytat z „właściwego podejścia do deszczu” Aleksandra McCalla Smitha sugeruje, że ci, którzy tworzą przepisy i normy społeczeństwa, często nie podlegają takim samym konsekwencjom, jak ci, którzy muszą je śledzić. Podkreśla to wspólne ludzkie doświadczenie, w którym jednostki u władzy mogą uniknąć zasad rządzących innymi, ciesząc się przywilejami i swobodami, które nie są dostępne dla wszystkich. Taka dynamika rodzi pytania o uczciwość i nierówność wśród osób w dowolnej społeczności.

Ten pomysł rezonuje z szerszymi tematami dyskursu społecznego i politycznego, wzywając czytelników do rozważenia implikacji struktur władzy. Metafora dżungli reprezentuje surowe, przetrwane środowisko, ale zwrot jest taki, że producenci reguł mogą poruszać się z nią bez takich samych zmagań jak inni. Ta refleksja zachęca do głębszego badania władzy i odpowiedzialności, prowokując do tego, w jaki sposób systemy są zaprojektowane i kto naprawdę z nich korzysta.