Najgorszym przestępstwem popełnianym przez totalitarne przychody umysłu jest to, że zmuszają swoich obywateli, w tym ofiar, do współwinnego w swoich przestępstwach. Tańcząc ze swoim więzieniem, uczestnicząc we własnej egzekucji, to jest akt najwyższej brutalności.
(The worst crime committed by totalitarian mind-sets is that they force their citizens, including their victims, to become complicit in their crimes. Dancing with your jailer, participating in your own execution, that is an act of utmost brutality.)
W swoim wspomnieniu Azar Nafisi bada podstępną naturę reżimów totalitarnych, podkreślając, w jaki sposób te uciążliwe systemy zmuszają jednostki do uczestnictwa we własnym ujarzmieniu. Manipulacja psychologiczna tworzy pokręcony scenariusz, w którym ofiary muszą tańczyć ze swoimi prześladowcami, stając się w ten sposób niechętny wspólnikom własnym cierpieniu.
Nafisi podkreśla brutalną rzeczywistość tego współudziału, porównując ją do uczestnictwa we własnej egzekucji. Ta żywa obrazy ujawnia moralne i psychologiczne pobyt życia pod takimi reżimami, w których obywatele są zmuszeni do nawigacji w krajobrazie strachu, zgodności i zaprzeczenia, ostatecznie zniekształcając ich poczucie siebie i rzeczywistości.