Alexander McCall Smith omawia, w jaki sposób W. H. Auden umiejętnie uwzględnia słowa, które można uznać za archaiczne do swojej poezji. Wybór słownictwa Audena nie ma na celu zaprezentowania jego zdolności literackiej, ale raczej odzwierciedla świadomą decyzję o zwiększeniu rytmu i dźwięku jego wersetów. Ten staranny wybór ilustruje jego uznanie dla bogactwa języka angielskiego.

Zamiast używać tych słów, aby zaimponować czytelnikom, Auden wykorzystuje je do przekazywania radości i dzielenia się pięknem języka. Każde słowo przyczynia się do ogólnej estetyki wiersza, podkreślając, w jaki sposób język może wywoływać przyjemność i znaczenie. McCall Smith podkreśla, że ​​wybory językowe Audena świętują głębokość i historyczną teksturę angielskiego, zapraszając czytelników do zaangażowania się w jego werbalne niuanse.