Było wiele takich przypadków, kiedy nie można było wymieniać wyrażeń współczucia. Co powiesz komuś, kto mówi ci o gwałcie i morderstwie dziewic-przepraszam, czuję twój ból?
(There were many such instances, when expressions of sympathy could not be exchanged. What do you say to someone who is telling you about the rape and murder of virgins-I'm sorry, I feel your pain?)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad głębokimi trudnościami wyrażania współczucia w obliczu przerażających wydarzeń, takich jak gwałt i morderstwo niewinnych ofiar. Grawitacja takich tragedii stwarza emocjonalną barierę, co sprawia, że znalezienie właściwych słów jest prawie niemożliwe. Walka polega na tym, jak przekazać znaczące poparcie, gdy cierpienie jest nie do zrozumienia.
Nafisi podkreśla wyzwanie związane z kimś, kto trwa niewyobrażalny ból. Wyrażenie „Czuję twój ból” wydaje się nieodpowiednie, podkreślając granice języka i ekspresji w obliczu ekstremalnego ludzkiego cierpienia. Ten sentyment ilustruje złożoność empatii i często bezradną pozycję tych, którzy chcą przekazać swoją solidarność w chwilach głębokiego żalu.