Być wolnym często jest samotny. Zjednoczyłby nierówne ugrupowania złamane przez nasze własne, dobre poczucie sprawiedliwości, przywróciłoby się do większego dowcipu i będzie mniejszy posiadanie, ale może używać tylko do suchych sporów, oddałoby synu bogactwo uczuć matki…
(To be free Is often to be lonely. He would unite The unequal moieties fractured By our own well-meaning sense of justice Would restore to the larger the wit and will The smaller possess but can only use For arid disputes, would give back to The son the mother's richness of feeling …)
W „Co W. H. Auden może dla ciebie zrobić”, Alexander McCall Smith bada złożoność wolności i emocjonalną samotność, która często mu towarzyszy. Zastanawia się nad tym, że chociaż wolność jest pożądana, może również prowadzić do samotności, sugerując, że ludzkie powiązania są kluczowe w prawdziwym doświadczeniu życia. Myśli Audena na temat sprawiedliwości podkreślają potrzebę zgromadzenia różnych części społeczeństwa, podkreślając znaczenie jedności i zrozumienia związanych z zwykłymi sporami. Ponadto McCall Smith omawia wartość przywracania bogactwa emocjonalnego do relacji, szczególnie między synem i matką. Autor ilustruje, w jaki sposób cechy zarówno większych, jak i mniejszych podmiotów mogą się uzupełniać. W ten sposób sugeruje, że uznanie i przyjmowanie głębokości emocji może pomóc w podzieleniu podziału i ulepszyć nasze wspólne doświadczenia w życiu, wzmacniając wiarę Audena w transformacyjną moc połączenia.
W „Co W. H. Auden może dla ciebie zrobić”, Alexander McCall Smith bada złożoność wolności i emocjonalną samotność, która często mu towarzyszy. Zastanawia się nad ideą, że chociaż wolność jest pożądana, może również prowadzić do samotności, sugerując, że ludzkie powiązania są kluczowe w prawdziwym doświadczeniu życia. Myśli Audena na temat sprawiedliwości podkreślają potrzebę zgromadzenia zróżnicowanych części społeczeństwa, podkreślając znaczenie jedności i zrozumienia przez zwykłe spory.
Ponadto McCall Smith omawia wartość przywracania bogactwa emocjonalnego do relacji, szczególnie między synem i matką. Autor ilustruje, w jaki sposób cechy zarówno większych, jak i mniejszych podmiotów mogą się uzupełniać. W ten sposób sugeruje, że uznanie i przyjmowanie głębokości emocji może pomóc w podzieleniu podziału i ulepszania naszych wspólnych doświadczeń w życiu, wzmacniając wiarę Audena w transformacyjną moc połączenia.