Zazdroszczymy ludziom takim jak cię i chcemy być tobą; Nie możemy, więc niszczymy cię.
(We envy people like you, and we want to be you; we can't, so we destroy you.)
W swoim wspomnieniu „Czytanie Lolity w Teheranie” Azar Nafisi bada złożone emocje zazdrości i zniszczenia, które powstają w społeczeństwach autorytarnych. Zastanawia się, w jaki sposób niektóre osoby stają się celem zazdrości ze względu na ich wolność, intelekt lub sukces. Ten sentyment może prowadzić do chęci podważenia lub wyeliminowania tych, którzy ucieleśniają cechy, za które inni tęsknią, ale nie mogą osiągnąć.
Cytat Nafisi oddaje esencję tej społecznej dynamiki, ujawniając ciemniejsze aspekty ludzkiej natury. Chęć naśladowania tych, których podziwiamy, może przekształcić się w urazę, co skłania destrukcyjne zachowania wobec tych, którzy reprezentują nieosiągalne ideały. Dzięki swojej narracji Nafisi podkreśla znaczenie literatury i osobistej agencji w oparciu się takich tendencji i potwierdzając swoją tożsamość wśród presji społecznej.