My w starożytnych krajach mamy w przeszłości naszą obsesję. Oni, Amerykanie, mają sen: czują nostalgię o obietnicę przyszłości.
(We in ancient countries have our past-we obsess over the past. They, the Americans, have a dream: they feel nostalgia about the promise of the future.)
W swojej książce „Czytanie Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad kontrastującymi sposobami myślenia różnych kultur dotyczących ich historii. Wskazuje, że ludzie w starożytnych narodach koncentrują się na swojej przeszłości, często obsesyjnie nad wydarzeniami historycznymi i dziedzictwem kulturowym. To zajęcie kształtuje ich tożsamość i perspektywy, zakotwiczając ich w swojej historii.
Natomiast Nafisi podkreśla amerykański sposób myślenia, który charakteryzuje się przyszłościowym optymizmem. Amerykanie są opisani jako pielęgnowanie marzenia na przyszłość, napędzane poczuciem potencjału i wizji tego, co może być. Ta perspektywa sprzyja poczuciu nadziei i innowacji, powodując dynamiczny kontrast z nostalgią dla historii znalezionej w starszych cywilizacjach.