W cytacie powieści Barbary Kingsolver „Lacuna” mówca zastanawia się nad ich walką o zrozumienie własnych pragnień w porównaniu z oczekiwaniami społecznymi. Wyrażają poczucie oszołomienia z powodu niezdolności do zrozumienia tego, czego inni wydają się naturalnie chcą, podkreślając tęsknotę za przynależnością i akceptacją. Odrzucone obrazy „zmiętego serca” sugerują historię nietyprokowanych uczuć i samotności.

Jednak kontrast pojawia się, gdy mówca doświadcza nowego poczucia połączenia, ponieważ otrzymują listy miłosne od Amerykanów. Oznacza to przejście od izolacji do bycia widzianym i cenionym, przekształcając ich rozumienie relacji i spełnienie emocjonalne. Oznacza to punkt zwrotny, w którym jednostka zaczyna znaleźć miejsce, w którym jest mile widziana i kochana, spełniając głębokie pragnienie domu.