Cóż, tak gruby jestem, nigdy nie wiedziałem, jak chcieć tego, czego wszyscy chcą. Pomyślałem tylko, że szukałem domu, w miejscu, w którym można zabrać. Przekazywanie zmiętego serca, widząc, że za każdym razem spadało w koszyku odpadowym. Tutaj jednak. Amerykanie wysłali w zamian listy miłosne.
(Well, that's how thick I am, I never knew how to want what everyone wants. I only thought to look for a home, some place to be taken in. Handing over a crumpled heart, seeing it dropped in the wastepaper basket every time. Here, though. Americans sent love letters in return.)
W cytacie powieści Barbary Kingsolver „Lacuna” mówca zastanawia się nad ich walką o zrozumienie własnych pragnień w porównaniu z oczekiwaniami społecznymi. Wyrażają poczucie oszołomienia z powodu niezdolności do zrozumienia tego, czego inni wydają się naturalnie chcą, podkreślając tęsknotę za przynależnością i akceptacją. Odrzucone obrazy „zmiętego serca” sugerują historię nietyprokowanych uczuć i samotności.
Jednak kontrast pojawia się, gdy mówca doświadcza nowego poczucia połączenia, ponieważ otrzymują listy miłosne od Amerykanów. Oznacza to przejście od izolacji do bycia widzianym i cenionym, przekształcając ich rozumienie relacji i spełnienie emocjonalne. Oznacza to punkt zwrotny, w którym jednostka zaczyna znaleźć miejsce, w którym jest mile widziana i kochana, spełniając głębokie pragnienie domu.