Ilekroć mamy nadmiar, dawanie powinno być naszą naturalną reakcją. Powinna to być automatyczna decyzja, oczywistą rzeczą do zrobienia w świetle pism świętych i ludzkich potrzeb.
(Whenever we have excess, giving should be our natural response. It should be the automatic decision, the obvious thing to do in light of Scripture and human need.)
Randy Alcorn podkreśla, że kiedy znajdziemy się więcej, niż potrzebujemy, naszą bezpośrednią i instynktowną reakcją powinna być dana. Uważa, że hojność nie powinna być złożoną decyzją, ale raczej nieodłączną reakcją na obfitość, którą napotykamy w życiu. Ta perspektywa jest zgodna z naukami występującymi w Piśmie Świętym i odzwierciedla znaczenie zaspokojenia potrzeb innych.
Akt dawania jest przedstawiany jako podstawowa odpowiedzialność, która wynika z uznania naszych własnych błogosławieństw. Alcorn twierdzi, że kiedy uznajemy nasz nadmiar, moralny wybór staje się jasny - wspieranie tych mniej szczęśliwych powinno być automatyczną reakcją, ucieleśniając współczucie i zarządzanie.