Jak myślisz, dlaczego poeci mówią o sercach? Zapytał mnie nagle. „Kiedy omawiają szkody emocjonalne? Tkanka serc jest trudna jak but. Czy kiedykolwiek uszyłeś serce? ”Pokręciłem głową. - Nie, ale obserwowałem. Wiem, co masz na myśli. Ściany serca są grube i mocne, a chirurdzy używają ciężkich igieł. Zajmuje to sporo siły, ale starannie łączy się. Tak bardzo, jak to jest jak wiązanie książki
(Why do you suppose the poets talk about hearts?' he asked me suddenly. 'When they discuss emotional damage? The tissue of hearts is tough as a shoe. Did you ever sew up a heart?'I shook my head. 'No, but I've watched. I know what you mean.' The walls of a heart are thick and strong, and the surgeons use heavy needles. It takes a good bit of strength, but it pulls together neatly. As much as anything it's like binding a book)
Rozmowa dotyka dualności serca jako organu fizycznego, jak i symbolu emocji. Mówcy pyta, dlaczego poeci podkreślają serce podczas eksploracji tematów bólu emocjonalnego, sugerując, że serce jest odporne, podobne do wytrzymałości skóry. Pomimo siły można go metaforycznie uszkodzić w sposób, który poezja często stara się wyrażać, ilustrując złożoność ludzkich doświadczeń z miłością i stratą.
Porównanie naprawy serca z wiązaniem książki podkreśla staranną pracę wymaganą do naprawienia ran emocjonalnych. Wskazuje to, że podobnie jak strony książki serca mogą się spotkać po rozdarciu, sugerując potencjał uzdrawiania. Ta metafora uznaje siłę potrzebną do konfrontacji szkód emocjonalnych, a także doceniając kunszt związany z redefiniowaniem narracji po bólu serca.