... Przejścia zebry były raczej jak „bezpieczne strefy” Bośni: miejsca, w których, jeśli umrzesz, możesz po prostu umrzeć z wiedzą, że twój zabójca się mylił.
(... zebra crossings were rather like Bosnia's "safe zones": places where, if you die, you may simply die with the knowledge that your killer was in the wrong.)
W „The Secret Life of France” Lucy Wadhama wyciąga równoległość między przejściami zebry a „bezpiecznymi strefami” Bośni. To porównanie podkreśla ideę, że chociaż przejścia zebry mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa pieszym, rzeczywistość może być zupełnie inna. Kiedy na tych przejściach nastąpi wypadek, ofiara może pocieszyć się, wiedząc, że ich śmierć nie była uzasadniona, ponieważ kierowca będzie się mylił. Jednak ta wiedza niewiele robi, aby złagodzić tragedię. Porównanie służy do zilustrowania ironicznej wrażliwości związanej z wyznaczonymi bezpiecznymi przestrzeniami. Podobnie jak tak zwane bezpieczne strefy w strefach konfliktu, przejścia zebry mogą być również zwodnicze. Oferują poczucie bezpieczeństwa, ale nie gwarantują ochrony, podkreślając niepewność bezpieczeństwa zarówno w środowiskach miejskich, jak i rozdartych wojną. W obu scenariuszach oczekiwanie na bezpieczeństwo jest zniszczone przez surową rzeczywistość potencjalnego niebezpieczeństwa.