Kahraman, çağdaş toplumdaki yaygın narsisizmi yansıtır ve endişe verici olsa da, aşırı derecede yaşamanın verimsiz olduğunu kabul eder. Özünde, narsisizmin, öncelikle nefretin aksine nispeten olumlu bir güç olan bir sevgi biçimini temsil ettiğini öne sürüyor. Nefret, hala takipçileri olsa bile, modern zamanlarda daha az popüler ve daha az tatmin edici bir duygu olarak görülür.

Savaş ve partizanlık gibi agresif ideolojilerin kişisel imaj ve modaya daha hizalanmış önemseye kadar genç erkekler arasında odaklanmayı değerlendiriyor. Bu değişimin, bireyciliğin ve kendini ifade etmenin kucaklanmasının, geçmişin daha bölücü tutumlarının yerine geçtiği, zararlı bir saplantıdan ziyade kendiyle daha iyi bir kaygıya doğru bir hareket olduğunu gösteren toplumsal bir evrim olduğunu savunuyor.