ციტატა მიგვითითებს იმაზე, რომ ჩვენი ზნეობრივი პასუხისმგებლობები შეზღუდულია და, პირველ რიგში, მიმართულია მათთვის, ვინც პირდაპირ ჩვენს ცხოვრებაშია. ეს გულისხმობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ აღფრთოვანებულია მსოფლიოში ყველას კეთილდღეობაზე ზრუნვა, არაპრაქტიკულია, რომ იგრძნოთ მორალური ვალდებულება თითოეული ინდივიდის მიმართ, რომელსაც პირადად არ ვხვდებით. ეს იდეა ხაზს უსვამს ეთიკის ურთიერთკავშირის ასპექტს, ყურადღებას ამახვილებს უშუალო სოციალურ წრეებზე, ვიდრე შორეულ პოპულაციებზე.
"საკვირაო ფილოსოფიის კლუბში", ალექსანდრე მაკალ სმიტი ხაზს უსვამს სხვებთან ჩვენი პირდაპირი ურთიერთქმედების მნიშვნელობას. ჩვენი ზნეობრივი ვალდებულებების ამ გზით განსაზღვრებით, ის მოგვიწოდებს პრიორიტეტული გავითვალისწინოთ ჩვენი პასუხისმგებლობები მეზობლებთან და მათთან, ვისთანაც რეგულარულად ვთანამშრომლობთ. ამ პერსპექტივას შეუძლია ხელი შეუწყოს მოვალეობის უფრო მართვადი გრძნობას და ხელი შეუწყოს მნიშვნელოვან კავშირებს ჩვენს თემებში.