Zou je je echt op iemands werk kunnen concentreren, wat de faculteit in beslag nam, was hoe je het woord wijn uit een Hemingway -verhaal moest uitlichten, toen ze besloten om Brontë niet te onderwijzen omdat ze overspel leek te goedkeuren?
(Could one really concentrate on one's job when what preoccupied the faculty was how to excise the word wine from a Hemingway story, when they decided not to teach Brontë because she appeared to condone adultery?)
In "Lolita lezen in Teheran", reflecteert Azar Nafisi over de uitdagingen waarmee opvoeders worden geconfronteerd in een repressieve omgeving waar literaire werken worden onderzocht op morele inhoud. Ze vraagt zich af of het mogelijk is om zich te concentreren op onderwijstaken wanneer de faculteit wordt geconsumeerd door debatten over schijnbaar triviale kwesties, zoals het bewerken van een Hemingway -verhaal om verwijzingen naar wijn te verwijderen of ervoor te kiezen om Brontë niet te onderwijzen vanwege haar waargenomen houding ten opzichte van overspel.
Deze situatie benadrukt een bredere strijd tussen censuur en het belang van kunst en literatuur, aangezien Nafisi illustreert hoe dergelijke beperkingen het vermogen om diep met literatuur in contact te komen, verminderen. Het verhaal onthult hoe ideologische zorgen de kernmissie van de academische wereld kunnen overschaduwen, waardoor de relatie tussen onderwijs en vrijheid van meningsuiting wordt gecompliceerd.