Ik heb geleerd dat alles precies is waar we zijn. Ongeacht onze pijn of nood, al het leven is op welk moment we ook wakker worden. Ik kon duidelijk zien en voelen hoe onze angst voor de dood ons doet rennen, hoewel er nergens heen is. Maar op mysterieuze wijze heb ik geleerd dat er een ring van vrede staat in het centrum van elke angst, als we er alleen maar aan kunnen komen. Elke keer als ik nu doucht, probeer ik te onthouden dat we niet volledig kunnen leven totdat we onze uiteindelijke dood eerst kunnen accepteren. Anders zullen we altijd naar of rennen weglopen. Alleen als we kunnen accepteren dat we fragiele gasten op deze aarde zijn, zullen we alleen dan thuis zijn waar we ook zijn.

---

(I learned that everything is right where we are. No matter our pain or distress, all of life is in whatever moment we wake to. I could clearly see and feel how our fear of death makes us run, though there is nowhere to go. Yet mysteriously, I learned that there's a ring of peace at the center of every fear, if we can only get to it. Every time I shower now, I try to remember that we can-not live fully until we can first accept our eventual death. Otherwise, we will always be running to or running from. Only when we can accept that we are fragile guests on this Earth, only then will we be at home wherever we are.)