De islamitische revolutie, zo bleek, heeft meer schade aan de islam aangebracht door het te gebruiken als een instrument van onderdrukking dan elke alien ooit had kunnen doen.
(The Islamic Revolution, as it turned out, did more damage to Islam by using it as an instrument of oppression than any alien ever could have done.)
In "Lolita lezen in Teheran", reflecteert Azar Nafisi over de nasleep van de islamitische revolutie in Iran, en benadrukt dat de beweging, die gericht was op het handhaven van de islamitische waarden, uiteindelijk die idealen verraden. In plaats van rechtvaardigheid en verlichting te bevorderen, exploiteerde het regime de islam als een hulpmiddel van onderdrukking, waardoor het geloof diepere schade aanrichtte dan buitenlandse invloeden ooit zou kunnen.
Het memoires van Nafisi illustreert de strijd van individuen die ernaar streven hun intellectuele en culturele identiteiten in een repressieve omgeving te beschermen. Door haar verhaal benadrukt ze het conflict tussen autoritarisme en persoonlijke vrijheid, waaruit blijkt dat het gebruik van religie als overheidsinstrument kan leiden tot een diepgaande desillusie met haar principes.