Er is, ik geloof nu, een kracht in verhalen, woorden in beweging, die hen voorbij dingen naar voren drijft in gevoelens of niet. Soms vliegen de woorden over het hek en helemaal naar de gevoelens.
(There is, I believe now, a force in stories, words in motion, that either drives them forward past things into feelings or doesn't. Sometimes the words fly over the fence and all the way out to the feelings.)
In Adam Gopnik's 'Parijs naar de maan' reflecteert hij over de krachtige impact van verhalen en de beweging van woorden. Hij suggereert dat woorden het vermogen hebben om alleen maar verhaal te overstijgen en tot het rijk van emoties te reiken. Wanneer effectief geleverd, kunnen deze woorden diepe gevoelens oproepen, waardoor ze worden omgezet in een dynamische kracht die het verhaal vooruit stuwt.
Gopnik illustreert dat niet alle verhalen deze emotionele verbinding bereiken. Sommige woorden kunnen tekortschieten, blijven stagneren in plaats van resoneren met het publiek. Het is dit onderscheid - waar woorden de kloof kunnen overbruggen tussen het vertellen van verhalen en echte gevoelens of niet kunnen doen - dat de kunst van effectieve communicatie in de literatuur benadrukt.