Er was iets, zowel in fictie als in zijn leven {Nabokov}, dat we instinctief verband hielden met en begrepen, de mogelijkheid van een grenzeloze vrijheid wanneer alle opties worden weggenomen. Ik zou viool kunnen uitvinden of door de leegte worden verslonden.
(There was something, both in fiction and in his life {Nabokov}, that we instinctively related to and grasped, the possibility of a boundless freedom when all options are taken away.I could invent violin or be devoured by the void.)
In "Lolita lezen in Teheran", reflecteert Azar Nafisi op de complexe relatie tussen fictie en persoonlijke vrijheid, met behulp van de werken van Vladimir Nabokov om dit thema te illustreren. Ze merkt op hoe zowel het leven van Nabokov als zijn schrijven een gevoel van onbeperkt potentieel overbrengen, zelfs te midden van beperkingen. Deze verbinding resoneert met lezers die erkennen dat echte vrijheid kan worden gevonden wanneer opties beperkt lijken, wat leidt tot een diepere waardering voor literaire verkenning.
Nafisi benadrukt de kracht van literatuur om mogelijkheden te ontgrendelen en veerkracht te geven in het licht van tegenspoed. Door zich bezig te houden met de gedachten van Nabokov over keuze en creativiteit, suggereert ze dat men hun eigen pad kan creëren - zoals het uitvinden van een viool - of bezwijken voor de leegte van wanhoop. Deze dualiteit vangt de essentie van de strijd voor vrijheid door kunst en persoonlijke expressie.