Ze zijn een beetje klein voor mij, MMA, bekende ze. Ik denk dat je gelijk had. Maar ik voelde veel geluk toen ik ze droeg, en dat zal ik me altijd herinneren. Het zijn zulke mooie schoenen. MMA Ramotswe lachte. Nou, dat is het belangrijkste, is het niet, MMA? Om geluk te voelen en het dan te onthouden. Ik denk dat je gelijk hebt, zei MMA Makutsi. Geluk was een ongrijpbaar ding. Soms had het iets te maken met het hebben van prachtige schoenen; Maar het ging over zoveel anders. Over een land. Over een volk. Over het hebben van zulke vrienden.
(They are a bit small for me, Mma, she confessed. I think you were right. But I felt great happiness when I wore them, and I shall always remember that. They are such beautiful shoes. Mma Ramotswe laughed. Well, that's the important thing, isn't it, Mma? To feel happiness, and then to remember it. I think that you're right, said Mma Makutsi. Happiness was an elusive thing. It had something to do with having beautiful shoes, sometimes; but it was about so much else. About a country. About a people. About having friends like this.)
MMA Makutsi reflecteert op een paar schoenen die, hoewel een beetje klein, haar veel geluk brachten. Ze erkent hun schoonheid en de vreugde die ze haar hebben gebracht, en erkent dat dergelijke momenten van geluk de moeite waard zijn om te koesteren. MMA Ramotswe benadrukt dat de essentie van geluk niet alleen ligt in het genieten van prachtige objecten, maar ook in de herinneringen die ze creëren.
Het gesprek benadrukt dat...