Tita begrijpt diep de transformerende kracht van vuur, zowel fysiek als emotioneel. Ze stelt het kokenproces gelijk, waarbij maïsmeel verandert in een voedende tortilla, in de noodzaak van liefde om het leven aan de ziel te brengen. Zonder het 'vuur van liefde', voelt ze dat het bestaan ​​verwant is aan een inerte massa bloem, zonder doel en vitaliteit.

Deze metafoor benadrukt de overtuiging van Tita dat liefde essentieel is voor echte vervulling. Net zoals warmte ingrediënten verandert in iets zinvols, ontsteekt liefde passie en vitaliteit binnen een persoon, waardoor het leven rijk en lonend wordt. Het verband tussen voedsel en emotie is een centraal thema in haar reis, dat illustreert hoe diep met elkaar verweven is in menselijke ervaring.