Kijken hoe Italianen {vooral mannen eten, moet ik zeggen} is een vorm van toerisme waarover de boeken je niet vertellen. Ze sluiten hun ogen, tillen hun wenkbrauwen in accentmarkeringen en maken geluiden van acute waardering. Het is vrij sexy. Natuurlijk weet ik niet hoe deze mannen zich thuis gedragen, als ze helpen bij het koken of ijdel zijn en hun vrouwen lijden en mishandelen. Ik realiseerde me dat mediterrane culturen hun problemen hebben. Goed, barstte mijn bubbel niet. Ik wilde niet met deze jongens trouwen, ik wilde gewoon kijken. {P. 247}
(Watching Italians eat {especially men, I have to say} is a form of tourism the books don't tell you about. They close their eyes, raise their eyebrows into accent marks, and make sounds of acute appreciation. It's fairly sexy. Of course I don't know how these men behave at home, if they help with the cooking or are vain and boorish and mistreat their wives. I realized Mediterranean cultures have their issues. Fine, don't burst my bubble. I didn't want to marry these guys, I just wanted to watch. {p. 247})
Het observeren van Italiaanse mannen terwijl ze eten kan aanvoelen als een ongeschreven vorm van toerisme, omdat ze op een boeiende manier genot en waardering uiten voor hun maaltijden. Hun plezier wordt bijna een uitvoering, gekenmerkt door hun gebaren en geluiden, wat bijdraagt aan de allure van de ervaring. De schrijver vindt dit display aantrekkelijk en intrigerend, zelfs als het vragen oproept over hun gedrag buiten eetsituaties, vooral met betrekking tot huishoudelijke rollen en relaties.
Ondanks het herkennen van de complexiteiten en kwesties binnen mediterrane culturen, geniet de auteur uit in het eenvoudige plezier van het kijken naar deze mannen tijdens de maaltijd. Er is een gevoel van waardering voor het moment dat elk verlangen naar een diepere inzet of begrip van hun leven voorbij de tafel overstijgt. Uiteindelijk benadrukt het de vreugde die te vinden is in het observeren van culturele praktijken, zelfs als het alleen voor de ervaring zelf is.