Wat er gebeurde in New York en Washington en in het buitenland leek helemaal niet op de Sacramento Min te beïnvloeden. Ik herinner me dat ik werd opgeroepen om een heel oude vrouw op te roepen, de weduwe van een rancher, die herinnerde {de favoriete conversatiemodus in Sacramento} over de zoon van sommige tijdgenoten van haar. 'Dat Johnston -jongen nooit veel heeft bedacht,' zei ze. Desultorily protesteerde mijn moeder: Alva Johnston, zei ze, had de Pulitzer -prijs gewonnen toen hij voor de New York Times werkte. Onze gastvrouw keek ons onbewogen aan. 'Hij is nooit bedoeld aan iets in Sacramento,' zei ze.
(What happened in New York and Washington and abroad seemed to impinge not at all upon the Sacramento min. I remember being taken to call upon a very old woman, a rancher's widow, who was reminiscing {the favored conversational mode in Sacramento} about the son of some contemporaries of hers. 'That Johnston boy never did amount to much,' she said. Desultorily, my mother protested: Alva Johnston, she said, had won the Pulitzer Prize, when he was working for The New York Times. Our hostess looked at us impassively. 'He never amounted to anything in Sacramento,' she said.)
In Joan Didion's 'slungelt richting Bethlehem', reflecteert ze over de ontkoppeling tussen belangrijke nationale gebeurtenissen en de lokale mindset in Sacramento. Een anekdote deelt haar bezoek aan de weduwe van een oudere rancher die herinnert aan haar verleden en een focus onthult op lokale figuren die de elders erkende prestaties vermindert. Haar ontslag van de Pulitzer Prize-winnende carrière van Alva Johnston bij The New York Times is een voorbeeld van een gelokaliseerd perspectief dat de gemeenschap waardeert boven nationaal succes.
De ervaring van Didion illustreert een culturele kloof waarbij prestaties buiten Sacramento niet relevant lijken voor de bewoners. De aandringen van de vrouw dat Johnston 'nooit iets bedroeg', benadrukt hoe lokale percepties bredere prestaties kunnen overschaduwen, met de nadruk op een thema van insulariteit. Dergelijke momenten onthullen de complexiteit van identiteit en herkenning, wat suggereert dat iemands waarde diep kan worden verbonden met hun directe omgeving, ongeacht grotere prestaties.