Schrijven wordt gedefinieerd als een gesprek met niemand en toch met iedereen.
(Writing is defined as a conversation with no one and yet with everyone.)
Schrijven dient als een unieke vorm van expressie waarmee een individu een dialoog kan aangaan zonder een direct publiek, maar tegelijkertijd verbindt met een breed spectrum van lezers. Deze intrigerende paradox betekent dat hoewel de schrijver in wezen alleen is in hun gedachten, hun woorden bereiken en resoneren met talloze mensen in verschillende contexten en tijden.
Neil Postman, in zijn boek 'Making onszelf tot de dood', benadrukt dit concept door te illustreren hoe schrijven alleen communicatie overstijgt. Het wordt een manier om ideeën, reflecties en emoties te delen, een onzichtbaar gesprek met de samenleving in het algemeen te bevorderen, waardoor de diepgaande impact die het geschreven woord kan hebben op het publieke discours onderstreept.
