W „Odległym widoku wszystkiego” Alexandra McCall Smitha postać Jamie zastanawia się nad trwałą naturą śmiechu. Sugeruje, że śmiech ma trwałą jakość, co sugeruje, że radość, jaką przynosi, nigdy tak naprawdę nie zanika. To przekonanie jest powiązane z pojęciem komunikacji i połączenia, ponieważ nawiązuje do innowacji Marconi w przekazywaniu dźwięku na odległości.
Wgląd Jamiego podkreśla znaczenie wspólnych chwil szczęścia w naszym życiu. Śmiech może tworzyć trwałe wspomnienia i więzi między jednostkami, działając jako most, który z czasem utrzymuje te połączenia. Ogólnie rzecz biorąc, stwierdzenie podkreśla optymizm co do długowieczności radości i ludzkiego połączenia.