Nawet łagodna obsługa Sophia Western of Tom Jones i irytująco pobożna Clarissa Harlow wyróżnili się, mówiąc „nie”, odmawiając autorytetu rodziców, ich społeczeństw i norm i domagając się poślubienia człowieka, którego wybrali. Być może właśnie dlatego, że kobiety były tak bardzo pozbawione w ich prawdziwym życiu, że stały się tak wywrotowe w dziedzinie fikcji, odmawiając narzuconego im autorytetu, wyrywając się ze starych struktur, nie poddając się.
(Even the mild-mannered Sophia Western of Tom Jones and Richardson's annoyingly pious Clarissa Harlow distinguished themselves by saying no to the authority of their parents, their societies, and norms and demanding to marry the man they chose. Perhaps it was exactly because women were deprived of so much in their real lives that they became so subversive in the realm of fiction, refusing the authority imposed on them, breaking out of old structures, not submitting.)
W „Things I Mille Mille Mille” Azara Autor bada, w jaki sposób postacie żeńskie, takie jak Sophia Western z „Tom Jones” i Clarissa Harlow z pracy Richardsona opornego na społeczeństwo i władzę rodzicielską, potwierdzając swoje prawo do wyboru własnych mężów. Ta odmowa dostosowania podkreśla wzmocnienie tych postaci, umożliwiając im zakwestionowanie konwencji ich czasu, pomimo znacznych barier w ich codziennym życiu.
Nafisi sugeruje, że uciska, zorganizowały się w rzeczywistości, podsyciły ich buntowniczego ducha w fikcji. Gdy poruszali się światem wypełnionym ograniczeniami, te literackie postacie stały się symbolami oporu, przeciwstawiając się tradycyjnym role i stwierdzając ich niezależność. Odrzucając ich oczekiwania, kobiety te oznaczają szersze poszukiwanie agencji i wyrażania siebie, ilustrując moc literatury do wyrażania sprzeciwu i inspirowania zmian.