Wyobraźnia w tych pracach utożsamia się z empatią; Nie możemy doświadczyć wszystkiego, przez co inni przeszli, ale możemy zrozumieć nawet najbardziej potworne osoby w dziełach fikcji. Dobra powieść to ta, która pokazuje złożoność jednostek i tworzy wystarczającą przestrzeń, aby wszystkie te postacie mogły mieć głos; W ten sposób powieść nazywa się demokratyczną, a nie opowiada się za demokracją, ale z natury tak jest. Empatia leży u podstaw, podobnie jak wiele innych wielkich powieści-największym grzechem jest bycie ślepym na problemy i bóle innych. Nie widzenie ich oznacza zaprzeczenie ich istnienia.
(Imagination in these works is equated with empathy; we can't experience all that others have gone through, but we can understand even the most monstrous individuals in works of fiction. A good novel is one that shows the complexity of individuals, and creates enough space for all these characters to have a voice; in this way a novel is called democratic-not that it advocates democracy but that by nature it is so. Empathy lies at the heart of , like so many other great novels-the biggest sin is to be blind to others' problems and pains. Not seeing them means denying their existence.)
W „Reading Lolita w Teheranie” Azara Nafisi wyobraźnia jest ściśle powiązana z empatią, sugerując, że chociaż nie możemy w pełni doświadczyć życia innych, literatura pozwala nam zrozumieć nawet najbardziej złożone postacie. Dobrze wykonana powieść zapewnia platformę dla różnorodnych głosów, przedstawiając osoby z niuansem i głębią. Ta demokratyczna jakość opowiadania historii zachęca czytelników do angażowania się z różnymi perspektywami i emocjami.
Nafisi podkreśla, że prawdziwa empatia jest niezbędna w literaturze; Niemożność rozpoznania i zrozumienia walk innych jest postrzegana jako znacząca porażka moralna. Wspierając świadomość trudności innych, powieści zaszczecają poczucie odpowiedzialności wobec naszych innych istot, podkreślając, że ignorowanie bólu innych skutecznie unieważnia ich istnienie.