W tej szerokiej walce, którą nazywamy Postępem, zło jest zawsze agresorem i zwyciężonym, i słusznie tak powinno być, gdyż bez jego najazdów i grabieży ludzkość mogłaby zapaść w tłusty sen na workach z kukurydzą i umrzeć chrapiąc.
(In that wide struggle which we call Progress, evil is always the aggressor and the vanquished, and it is right that this should be so, for without its onslaughts and depredations humanity might fall to a fat slumber upon its cornsacks and die snoring.)
Cytat ten przedstawia przekonującą perspektywę na naturę postępu i rolę w nim zła. Sugeruje, że postęp i rozwój społeczeństwa ludzkiego są często napędzane przez konfrontację z siłami negatywnymi i przezwyciężenie ich. Metafora zła jako agresora podkreśla ideę, że postęp nie jest płynną lub wyłącznie pozytywną podróżą; zamiast tego obejmuje konflikty, zmagania i trudności inicjowane przez złowrogie lub destrukcyjne elementy. Obrazy „ataków i grabieży” zła podkreślają chaos i zakłócenia często kojarzone z negatywnymi wpływami, ale cytat oferuje również wyrafinowany punkt widzenia: takie starcia są niezbędnymi elementami ewolucji. Bez tych wstrząsów ludzkości grozi samozadowolenie – metaforyczny „tłusty sen na workach z zbożem”, sugerujący siedzący tryb życia, niekwestionowaną stagnację. Ten stan komfortu może prowadzić do stagnacji lub upadku, jeśli jednostki i społeczeństwa staną się bierne, ignorując potrzebę ciągłej walki i oporu wobec inercji. Refleksja podkreśla, że konflikty i przeciwności losu nie są jedynie przeszkodami, ale są integralną częścią postępu; pełnią istotną funkcję, zapobiegając samozadowoleniu i zachęcając do rozwoju. Ten punkt widzenia jest zgodny z wzorcami historycznymi, według których znaczący postęp – naukowy, społeczny lub moralny – często pojawia się w wyniku konfliktów lub bitew przeciwko siłom opresyjnym lub regresywnym. Ostatecznie cytat opowiada się za uznaniem walki za istotną siłę napędową wzrostu, uznając, że rola zła, choć destrukcyjna, nieumyślnie sprzyja odporności i innowacyjności. Oferuje nieco paradoksalne, ale wnikliwe zrozumienie postępu jako dynamicznego, kwestionowanego procesu napędzanego ciągłymi wyzwaniami.
