Cytat ten podkreśla złożoną naturę tożsamości narodowej i przynależności kulturowej. Przypomina nam, że o narodowości nie decyduje wyłącznie miejsce urodzenia czy język, ale także wybory dokonywane przez jednostki i środowisko, w którym żyją. Pochodzący z Polski Isaac Singer nie pisał po angielsku, choć uważany jest za Amerykanina. To podkreśla, jak zanurzenie się w nowej kulturze, przyjęcie jej zwyczajów i wniesienie wkładu w społeczeństwo może wykształcić poczucie tożsamości wykraczające poza zwykłe pochodzenie prawne lub językowe. Skłania do refleksji nad tym, jak definiujemy tożsamość – czy to na podstawie miejsca urodzenia, języka, obywatelstwa, czy też kombinacji tych elementów i osobistych doświadczeń. Przykład Singera pokazuje, że człowieka można zintegrować z inną tkanką kulturową i przyjąć jako jej część, nawet jeśli nie zasymilowała się ona w pełni językowo. Odnosi się to także do płynności etykiet kulturowych w naszym zglobalizowanym świecie, w którym skrzyżowania narodowości, języka, pochodzenia etnicznego i osobistych wyborów tworzą wieloaspektowe tożsamości. Ostatecznie ten cytat celebruje ideę, że tożsamość jest dynamiczna i często kształtowana przez czyjeś działania oraz społeczności, z którymi czujemy się związani. Rzuca nam wyzwanie, abyśmy ponownie rozważyli sztywne pojęcia pochodzenia i docenili różnorodne ścieżki, poprzez które jednostki kształtują swoje poczucie przynależności.