To był jeden z jedynych czasów w mojej karierze nauczycielskiej, kiedy się zdenerwowałem i pokazałem to w klasie. Byłem młody i niedoświadczony i myślałem, że pewne standardy były szanowane i zrozumiane.
(It was one of the only times in my teaching career that I got angry and showed it in class. I was young and inexperienced, and I thought certain standards were respected and understood.)
W swoim wspomnieniu „Reading Lolita in Teheran” Azar Nafisi zastanawia się nad kluczowym momentem w swojej karierze nauczycielskiej, kiedy pozwoliła jej frustracji na powierzchnię w klasie. Jako młody pedagog Nafisi wierzył, że jej uczniowie podzielili się wzajemnym zrozumieniem standardów oczekiwanych w środowisku uczenia się. Ten incydent oznaczał dla niej znaczącą zmianę, gdy zmagała się ze swoją rolą i dynamiką swojej klasy.
Jej doświadczenie podkreśla wyzwania, przed którymi stoją nauczyciele, zwłaszcza ci, którzy są nowi i wciąż rozwijają swoje umiejętności zarządzania klasą. Gniew Nafisi ujawnił jej pasję do literatury i edukacji i podkreślił znaczenie ustalania jasnych oczekiwań w różnorodnych warunkach w klasie. Ten moment służył jako doświadczenie edukacyjne zarówno dla niej, jak i jej uczniów, gdy poruszali się po złożoności komunikacji i wzajemnego szacunku.