Niechęć wymazała wszelką dwuznaczność w naszych spotkaniach z ludźmi takimi jak on; Zostaliśmy spolaryzowani w nas i ich.
(Resentment had erased all ambiguity in our encounters with people like him; we had been polarized into us and them.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi bada głęboki wpływ urazy na relacje międzyludzkie, szczególnie w kontekście podziałów politycznych i społecznych. Zastanawia się, w jaki sposób ta silna emocja usuwa złożoność interakcji, co prowadzi do wyraźnego rozgraniczenia między grupami przeciwnymi. Poczucie polaryzacji tworzy mentalność „USA kontra oni”, która komplikuje zrozumienie i empatię między osobami z różnymi perspektywami.
Obserwacje Nafisi ilustrują niebezpieczeństwa związane z niechęcią do zdominowania naszych poglądów na innych. Kiedy wrogość przyćmia dwuznaczność, trudno jest znaleźć wspólną płaszczyznę lub docenić ludzkość u osób uważanych za „drugą”. Jako taka narracja stanowi przypomnienie o znaczeniu niuansów i dialogu w pomostowaniu podziałów i wspierania powiązań wśród konfliktów ideologicznych.