Isabel zastanawia się nad powiedzeniem, że „oczy są oknem na duszę”, które z czasem stało się kliszem. Fascynuje ją, że neuronauka zaczyna wspierać takie starożytne przekonania. To pokazuje związek między naszym postrzeganiem duszy a biologią naszego mózgu, szczególnie w dziedzinie samoświadomości.

W szczególności dowiaduje się, że brzuszna kora przedczołowa, obszar mózgu związany z samoświadomością, znajduje się za oczami. Sugeruje to, że nasze poczucie tożsamości, a może nawet esencja naszej duszy jest ściśle związana z tą częścią mózgu, wzmacniając ideę, że nasze wewnętrzne ja można zrozumieć poprzez sposób postrzegania i komunikowania się oczami.