Rewolucja islamska, jak się okazała, wywarła większe szkody islamowi, używając go jako instrumentu ucisku niż jakikolwiek cudzoziemca kiedykolwiek.
(The Islamic Revolution, as it turned out, did more damage to Islam by using it as an instrument of oppression than any alien ever could have done.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi zastanawia się nad następstwami rewolucji islamskiej w Iranie, podkreślając, że ruch, który miał na celu utrzymanie wartości islamskich, ostatecznie zdradził te ideały. Zamiast promować sprawiedliwość i oświecenie, reżim wykorzystał islam jako narzędzie ucisku, powodując głębszą szkodę wiary niż wpływy obce.
Wspomnienie Nafisi ilustruje walkę jednostek starających się chronić ich tożsamość intelektualną i kulturową w środowisku represyjnym. Dzięki swojej narracji podkreśla konflikt między autorytaryzmem a wolnością osobistą, co pokazuje, że użycie religii jako instrumentu rządowego może prowadzić do głębokiego rozczarowania jego zasadami.