W swojej książce „Konflikt nie jest znęcającym się”, Sarah Schulman stawia krytyczne pytanie dotyczące interakcji międzyludzkich: dlaczego osoba miałaby postrzegać siebie jako ofiarę, a nie angażować się w dialog? Ten wybór często prowadzi do postrzegania nękania i konfliktów, unikając możliwości równego uczestnictwa w rozwiązywaniu problemów. Schulman sugeruje, że wiele osób uważa wygodę w identyfikacji jako ofiary, co pozwala im uniknąć złożoności odpowiedzialności i potencjału konstruktywnej rozmowy.

Ten sposób myślenia nie tylko zniekształca zrozumienie relacji, ale także utrwala konflikt. Przyjmując narrację ofiary, jednostki mogą odczuwać fałszywe poczucie ulgi, potwierdzając swój status prześladowania, a nie aktywnie uczestnicząc w rozwiązywaniu konfliktów. Praca Schulmana zachęca czytelników do ponownego rozważenia ich postrzegania odpowiedzialności i do rozpoznania wartości otwartego dialogu, który może wspierać wzajemne zrozumienie i pomóc w rozwiązaniu naruszeń w relacjach.