W „Tysieniu jesieni Jacoba de Zoeta” David Mitchell bada znaczenie mitologii wykraczającej poza jej język. Zwrot: „Prawdą mitu, Wysoki Sądzie, nie są jego słowa, ale jego wzory” podkreśla, że ​​głębsze znaczenie kryje się w powtarzających się motywach i strukturach występujących w opowieściach. Wzorce te rezonują z ludzkimi doświadczeniami, odzwierciedlając prawdy o życiu, moralności i społeczeństwie.

Mitchell sugeruje, że zrozumienie mitów wymaga spojrzenia poza powierzchnię, aby uchwycić leżące u ich podstaw powiązania i narracje, które kształtują kulturę i indywidualne przekonania. Koncentrując się na wzorcach, a nie na konkretnych słowach, czytelnicy mogą docenić uniwersalne prawdy, jakie niosą te historie, co pozwala na lepszy wgląd zarówno w kondycję ludzką, jak i historię kultury.