W „Tysieniu jesieni Jacoba de Zoeta” Davida Mitchella główny bohater Jacob zastanawia się nad swoim życiem, wykonując prostą czynność golenia. Ta chwila staje się metaforą samokontroli, gdy powraca do swoich wspomnień i istoty swojej tożsamości. Pielęgnacja prowadzi go do kontemplacji swoich doświadczeń i wyborów, ujawniając wgląd w mężczyznę, którym się stał.

Golenie stanowi dla Jacoba moment introspekcji, pozwalający mu skonfrontować się ze swoją przeszłością i odkryć prawdy, które go definiują. Ta refleksyjna praktyka ilustruje, jak przyziemne codzienne rytuały mogą mieć głębsze znaczenie, zachęcając jednostki do nawiązania kontaktu ze swoimi osobistymi narracjami i zapamiętania kluczowych aspektów swojego życia.