W powieści Josepha Hellera „Catch-22” koncepcja Catch-22 służy jako paradoksalna zasada, która reguluje zachowanie bohaterów. Podkreśla absurdalność wojny i biurokratyczne absurdy, przed którymi stoją jednostki. Zasada wskazuje, że żołnierza można uznać za szalonego, jeśli chętnie będzie latać niebezpiecznymi misjami, ale jeśli ma zastosowanie do uznania szalonego, aby uniknąć latania tych misji, dowodzi, że jest rozsądny, co dyskwalifikując go z zwolnienia.
Stwarza to dla bohaterów bez wygranej, podkreślając walkę między instynktem samozachowawczości a irracjonalnymi wymaganiami systemu wojskowego. Eksploracja tego tematu przez Hellera odzwierciedla szerszy komentarz na temat sprzeczności ludzkiej logiki w obliczu niebezpiecznych okoliczności, uchwycając istotę tego, jak umysł racjonalizuje strach i niebezpieczeństwo w dążeniu do przetrwania.