Kurt Vonnegut Jr. w swojej książce „A Man Bez kraju” budzi krytyczną troskę o odczulanie społeczeństwa w kierunku wojny. Twierdzi, że wojna stała się tak sensacyjna i skomercjalizowana, że ​​przypomina formę rozrywki, podobną do telewizji reality. Zjawisko to wskazuje niepokojącą zmianę w tym, jak publiczność postrzega konflikt, często oglądając go przez soczewkę spektaklu, a nie zrozumienie jego prawdziwych implikacji i konsekwencji.

Vonnegut sugerują, że wraz z nadawaniem i dramatyzowanym wojnami publiczność może zostać oderwana od surowych rzeczywistości, którą znoszą żołnierze i cywile. Zamiast rozpoznać grawitację i tragedię wojny, ludzie mogą zacząć spożywać ją biernie, podobnie jak program telewizyjny. Oddział ten rodzi znaczące pytania etyczne na temat tego, jak reprezentacja mediów kształtuje postrzeganie społeczeństwa i odpowiedzialność twórców za przedstawienie tak poważnych tematów.