Philip K. Dick'in "Androidler Dream of Electric Koyun" adlı romanında, bir karakter Pris adında bir figürün yokluğuna atıfta bulunarak Rachael Rosen'in varlığının tekil ve tekrarlayan doğasını vurguluyor. Bu ifade kimlik temasını ve yapay varlıkların karmaşıklıklarını vurgulamaktadır. Karakterler, androidlerin duygusal derinliğinin altını çizerek, kendi varlıkları ve insan ve makine arasındaki bulanık çizgilerle boğulur.
Bu alıntı, romanın distopik bir dünyadaki ilişkileri ve algıları araştırmasını yansıtıyor. Rachael gibi figürler hem gerçek hem de yapay nitelikleri somutlaştırdığı için, sevgi, bireysellik ve teknolojiye giderek daha fazla dayanan bir toplumda insan olmanın ne anlama geldiği hakkında sorular ortaya çıkarır. Bu lens sayesinde Dick, okuyucuları bilinç ve bağlantı anlayışlarını yeniden düşünmelerini ister.