მიშელ უელბეკის რამდენიმე წიგნს ვკითხულობდი და პირველი, რაც მახსენდება, არის ის, რომ ისინი მართლაც სასაცილოა, ყველანაირად აღწერენ ყველაზე დამთრგუნველ რამეებს.
(I was reading some books by Michel Houellebecq, and the first thing that comes to mind is that they're really funny, all the ways they describe the most depressing things.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს ბნელ იუმორს, რომელიც ხშირად გვხვდება მიშელ უელბეკის ნამუშევრებში. მისი უნარი, ჭკუითა და ირონიით ასახოს თანამედროვე ცხოვრების ბუნდოვანი ასპექტები, გვთავაზობს დამაჯერებელ კომენტარს ადამიანის არსებობაზე. იუმორისა და სასოწარკვეთის შეხამება იწვევს მკითხველს დაფიქრდეს იმაზე, თუ რამდენად ხშირად იუმორი ემსახურება ცხოვრებისეულ სირთულეებთან დაძლევის მექანიზმს. ის ასევე ხაზს უსვამს იმ რთულ გზას, თუ როგორ ლიტერატურას შეუძლია გაგვაცინოს საკუთარ ბრძოლაზე, აძლიერებს თანაგრძნობას და ინტროსპექციას. ასეთი ნარატივები გვაიძულებს ვიპოვოთ სინათლე სიბნელეში, ხაზგასმულია, რომ დეპრესიის აღიარება არ გამორიცხავს იუმორს, მაგრამ ხშირად აძლიერებს მის გაგებას.
---გასპარ ნოე---
