Het citaat weerspiegelt de ironie en paradox van de manier waarop samenlevingen er vaak voor kiezen om met criminaliteit en straf om te gaan. De oprichting door Napoleon III van de bagnes, of strafkolonies, roept de vraag op wie toezicht zou houden op de criminelen, waarbij hij suggereerde dat nog ergere bandieten de leiding zouden hebben. Deze erkenning onthult een dieper inzicht in de complexiteit van rechts- en gevangenissystemen, waar autoriteit kan komen van degenen die even gebrekkig of corrupt zijn.

Henri Charrière's "Papillon" put uit deze historische context om de harde realiteit van het leven binnen het strafrechtelijk systeem te illustreren. Het verhaal van Charrière versterkt het idee dat de bewakers van de openbare orde zelf de kwaliteiten kunnen belichamen die zij straffen. Dit boek dient als krachtig commentaar op de cyclische aard van misdaad en straf, waarbij zowel de menselijke conditie als het falen van maatschappelijke structuren bij het rehabiliteren van individuen worden benadrukt.