In Philip K. Dick's "Ubik" drukt Joe zijn diepe frustratie en woede uit tegenover een samenleving die wordt gedomineerd door koude, mechanische systemen die prioriteit geven aan efficiëntie boven menselijke behoeften. Hij stelt zich een toekomst voor waarin mensen zoals hij zullen opstaan ​​tegen deze tirannie en menselijke waarden zoals mededogen en warmte terugvorderen. Joe's strijd benadrukt de botsing tussen de emotionele behoeften van de mensheid en een rigide, onpersoonlijk systeem.

Dit verlangen naar een meer medelevende samenleving is gekristalliseerd in Joe's verlangen naar zoiets eenvoudigs als een hete kopje koffie. Het symboliseert een bredere behoefte aan fundamentele menselijke zorg en verbinding, en benadrukt dat individuen die geconfronteerd worden met ontberingen, zoals Joe, niet moeten worden gemarginaliseerd door een systeem dat vaak persoonlijke omstandigheden over het hoofd ziet ten gunste van strikte voorschriften. Zijn verklaring dient als een krachtige herinnering aan het belang van empathie in het licht van gemechaniseerd bestaan.