Zwitserland was op de een of andere manier een BYWOORD geworden voor westerse laxiteit: elk programma of actie die als on-islamitisch werd beschouwd, werd met een spottende herinnering verwijderd dat Iran geenszins Zwitserland was.
(Switzerland had somehow become a bywordfor Western laxity: any program or action that was deemed un- Islamic was reproached with a mocking reminder that Iran was by no means Switzerland.)
In "Lolita lezen in Teheran: A Memoir in Books," benadrukt Azar Nafisi hoe Zwitserland een standaard van westerse permissiviteit vertegenwoordigt. De juxtapositie van Iran met Zwitserland dient als een kritiek op de maatschappelijke beperkingen die in Iran worden opgelegd, met name met betrekking tot culturele en persoonlijke vrijheden. De referentie geeft aan dat acties of programma's die onaanvaardbaar worden geacht in Iran, vaak worden afgewezen met de herinnering dat ze niet aansluiten bij de westerse normen zoals geïllustreerd door Zwitserland.
Het verhaal van Nafisi suggereert een verlangen naar de vrijheden geassocieerd met de westerse levensstijl en tegelijkertijd de aandacht vestigen op het grimmige contrast in culturele waarden. Deze spot benadrukt hoe de beperkingen van de Iraanse samenleving in scherpe opluchting zijn tegen de waargenomen laxiteit van Zwitserland, waardoor de uitdagingen en complexiteit van het leven in een restrictief regime worden getoond waar westerse idealen zowel worden bewonderd als afgewezen.