... W dzieciństwie Tita wyraźnie nie odróżniała łez od śmiechu od łez od płaczu. Dla niej śmiech był sposobem na płacz. W ten sam sposób zdezorientował radość życia z radością z jedzenia. Osobie, która znała życie, nie była łatwa, aby zrozumieć świat zewnętrzny.
(...during her childhood Tita did not clearly differentiate tears from laughter from tears from crying. For her, laughing was a way of crying. In the same way he confused the joy of living with the joy of eating. It was not easy for a person who knew life through cooking to understand the outside world.)
W „Like Water For Chocolate” Laury Esquivel, Tita dorasta z rozmytym poczuciem emocji, w których przeplatają się śmiech i łzy. Dla niej radość nie jest jedynie źródłem szczęścia, ale także związana z jej doświadczeniami smutku, co wskazuje na głęboką złożoność w jej emocjonalnym krajobrazie. Ta fuzja ilustruje, w jaki sposób jej wychowanie powiązało niezbędne ludzkie doświadczenia, co utrudnia jej wyraźne poruszanie się emocjami.
Ponadto związek Tita z jedzeniem symbolizuje jej rozumienie życia. Gotowanie staje się jej sposobem wyrażania miłości i emocji, odzwierciedlając, jak ważne jest jej istnienie. Gdy zmaga się ze światem zewnętrznym, jej związek z sztuką kulinarną staje się obiektywem, przez który postrzega rzeczywistość - wyzwanie w obliczu złożoności poza kuchnią.