Cytat ten podkreśla podstawową zasadę dotyczącą związku pomiędzy aktywnym uczestnictwem i kreatywnością. Kiedy angażujesz się w proces twórczy, taki jak komponowanie muzyki, fizyczne zaangażowanie w grę na instrumentach często inspiruje i zapewnia namacalne połączenie z muzyką. Akt grania może ujawnić niuanse, wywołać emocje i zainspirować pomysły, które mogą pozostać ukryte, jeśli tylko biernie obserwujemy lub myślimy o muzyce. Podkreśla znaczenie zanurzenia; aktywnie grając, muzycy mogą odkrywać nowe melodie, eksperymentować z harmoniami i doskonalić swoje techniki w czasie rzeczywistym, co jest kluczowe w procesie twórczym.

Co więcej, fizyczny akt gry może wpływać na stan psychiczny i emocjonalny muzyka, często sprzyjając stanowi przepływu, w którym pomysły przychodzą bez wysiłku. Jest to zgodne z ideą, że kreatywność nie jest czysto intelektualna, ale także fizyczna i emocjonalna. Dla kompozytorów, zwłaszcza tych, którzy są także wykonawcami, różnica między graniem a komponowaniem zaciera się – akt grania staje się częścią samego procesu komponowania. Kiedy muzyk nie gra, może mieć trudności z osiągnięciem tego samego poziomu inspiracji, ponieważ brakuje mu doświadczeń zmysłowych i motorycznych stymulujących twórcze myślenie.

To uczucie podkreśla wzajemne powiązania działania i myślenia w sferze twórczości artystycznej. Sugeruje to, że aby zachować oryginalność i głębię kompozycji, muzyk musi pozostawać w kontakcie ze swoim instrumentem i aktywnie uczestniczyć w procesie tworzenia muzyki. Dla początkujących kompozytorów podkreśla to znaczenie pozostawania w kontakcie z praktycznymi, praktycznymi aspektami muzyki, a nie polegania wyłącznie na abstrakcyjnych pomysłach. Ostatecznie cytat przypomina nam, że mistrzostwo i inspiracja często wynikają z aktywnego zaangażowania, a odejście od tego fizycznego zaangażowania może utrudnić przepływ kreatywności.