Marks dobrze zrozumiał, że prasa była nie tylko maszyną, ale strukturą dyskursu, która zarówno wyklucza, jak i nalega na pewne rodzaje treści i, nieuchronnie, pewnym rodzajem odbiorców.
(Marx understood well that the press was not merely a machine but a structure for discourse, which both rules out and insists upon certain kinds of content and, inevitably, a certain kind of audience.)
W „Zabawie na śmierć” Neila Postmana podkreśla wgląd Marksa w prasę jako coś więcej niż tylko narzędzie; Działa jako ramy komunikacji, które kształtują to, co można omówić i kto jest zaangażowany w dyskusję. To zrozumienie podkreśla dynamikę władzy związaną z mediami, ponieważ niektóre narracje są promowane, podczas gdy inne są marginalizowane, wpływając na dyskurs publiczny.
Postman twierdzi, że struktura prasy tworzy granice wokół dialogu, kierując zarówno treścią rozpowszechnioną, jak i publiczności,...