Gdy zło zostanie zindywidualizowane, stając się częścią życia codziennego, sposób na przeciwstawianie się temu staje się również indywidualnym. Jak przetrwa dusza? to istotne pytanie. A odpowiedź brzmi: poprzez miłość i wyobraźnię.
(Once evil is individualized, becoming part of everyday life, the way of resisting it also becomes individual. How does the soul survive? is the essential question. And the response is: through love and imagination.)
W „Czytaniu Lolity w Teheranie” Azar Nafisi omawia, w jaki sposób zło jest postrzegane jako osobista kwestia wpleciona w codzienne istnienie, indywidualny opór pojawia się jako sposób na zwalczanie jej. Ta zmiana podkreśla znaczenie osobistej agencji w stawianiu czoła opresyjnym rzeczywistości, w której czyny stają się formą buntu przeciwko zbiorowej wrogości. Walka z tym zindywidualizowanym złem rodzi głębokie pytanie o przetrwanie ludzkiego ducha pośród takich przeciwności.
Nafisi sugeruje, że kluczem do przetrwania tych wyzwań jest dwie potężne siły: miłość i wyobraźnia. Miłość sprzyja połączeniu i współczuciu, przeciwdziałając izolującym skutkom zła, podczas gdy wyobraźnia zapewnia zdolność wyobrażania sobie innej rzeczywistości - kluczowego aspektu odporności. Razem elementy te stanowią linię życia dla duszy, umożliwiając jednostkom zachowanie nadziei i przekroczenie wokół nich opresyjnych okoliczności.